Dawno temu, w małej zaniedbanej chatce, mieszkały sobie z mamą trzy małe świnki. Były bardzo biedne, więc postanowiły, że wyruszą w świat w poszukiwaniu fortuny.
I tak, pierwsza z nich zapakowała ulubione rzeczy, powiedziała mamie „do widzenia” i poszła. Nie uszła daleko, gdy zobaczyła ładną brukowaną drogę.
- Jaka piękna droga – powiedziała pierwsza mała świnka. - chyba pójdę nią i przekonam się, co mnie na niej spotka.
Niedługo potem ujrzała człowieka ze snopkiem słomy.
- Dzień dobry panu – przywitała się grzecznie. - Niech mi pan sprzeda ten snopek słomy, przyda mi się na budowę domku.
- Zgoda – odrzekł człowiek.
I tak pierwsza mała świnka dała człowiekowi wszystkie pieniądze za snopek słomy. Potem zabrała się do pracy. Zaczęła wiązać słomę w pęczki i przymocowywać do kijów. Robiła to tak długo, aż wybudowała ścianę. Wreszcie, mała świnka samodzielnie zrobiła przytulny mały domek ze słomy i była bardzo zadowolona.
Ale kiedy siedziała w środku i jadła pierwszą kolację w nowym domku, nadszedł zły wilk. Polował przez cały dzień w wielkim lesie, ale nie znalazł nic do jedzenia, więc był bardzo głodny. Nic dziwnego, że kiedy zobaczył malutki domek świnki, pomyślał: wreszcie znalazłem kolację! Zapukał do drzwi i zawołał:
Mała świnko, uchyl drzwi
Pozwól wejść do środka mi!
Pierwsza świnka wyjrzała przez okno. Kiedy zobaczyła wielkiego złego wilka, zawołała:
Nie otworzę drzwi przed tobą,
Boś jest bardzo złą osobą!
To bardzo rozwścieczyło wilka. Ryknął bardzo głośno:
Jak się nadmę i jak dmuchnę
To z twym domkiem będzie krucho!
Ale świnka wciąż nie chciała go wpuścić do środka. Wielki zły wilk sapał i dmuchał tak tak długo, aż mały domek ze słomy rozsypał się. Pierwsza mała świnka musiała uciekać tak szybko, jak tylko potrafiła, bo inaczej wilk naprawdę by ją zjadł!
Wkrótce potem druga mała świnka postanowiła poszukać szczęścia w szerokim świecie. Powiedziała mamie „do widzenia” i poszła sobie.
Szybko dotarła do wysypanej żwirem drogi.
- Jaka przyjemna droga. Mam nadzieję, że prowadzi w jakieś ciekawe miejsce, gdzie znajdę swoje szczęście – pomyślała.
Skręciła więc w żwirową drogę.
Wkrótce druga mała świnka spotkała człowieka niosącego wielką walizkę patyków.
- Dzień dobry panu – przywitała się uprzejmie druga mała świnka. - Czy nie sprzedałby mi pan tej wiązki patyków. Chciała bym zbudować z nich swój domek.
- Oczywiście – odpowiedział człowiek.
Druga mała świnka dała mu wszystkie pieniądze za patyki.
Wzięła wiązkę i zabrała się do pracy. Dokładnie opiłowała patyki. Potem poprzybijała je do siebie. Wkrótce zrobiła z patyków przytulny, mały domek.
Kiedy tylko druga mała świnka wstawiła frontowe drzwi, nadszedł wielki zły wilk. Zapukał do drzwi i zawołał:
Mała świnko, uchyl drzwi
Pozwól wejść do środka mi!
Kiedy druga mała świnka wyjrzała przez okno i zobaczyła wielkiego złego wilka, odpowiedziała:
Nie otworzę drzwi przed tobą,
Boś jest bardzo złą osobą!
To rozwścieczyło wilka. Bardzo głośno zaryczał:
Jak się nadmę i jak dmuchnę
To z twym domkiem będzie krucho!
Druga mała świnka bardzo się przestraszyła, ale nie wpuściła wilka. Zły wilk nadął się i dmuchnął. Fukał i dmuchał, dmuchał i fukał, fukał i dmuchał.
Minęła chwila i zły wilk zdmuchnął domek drugiej świnki, który rozpadł się na drobne patyczki. Druga mała świnka musiała uciekać tak szybko, jak tylko potrafiła, bo inaczej zły wilk zjadł by ją na kolację!
Niedługo potem trzecia mała świnka postanowiła wyruszyć w świat i poszukać swojego szczęścia. Zapakowała swoje ulubione rzeczy i powiedziała mamie „do widzenia”.
Ruszyła przed siebie.
Nie minęło wiele czasu, kiedy znalazła wąską drogę.
- Jaka mała spokojna droga – powiedziała sama do siebie. - Ciekawe, co mnie spotka, jeśli nią pójdę – pomyślała.
Ruszyła polną drogą.
Po pewnym czasie spotkała człowieka wiozącego taczkę cegieł.
- Dzień dobry panu – przywitała się grzecznie trzecia mała świnka. - Czy nie sprzedałby mi pan tych cegieł. Zbudowałabym sobie z nich domek. - Oczywiście – odpowiedział człowiek.
Trzecia mała świnka dała mu wszystkie pieniądze i zabrała cegły. Rozmieszała cement i dokładnie układała cegły, jedną na drugiej. Po pewnym czasie wybudowała sobie przytulny domek.
Gdy tylko trzecia mała świnka weszła do nowego domku, nadbiegł wielki zły wilk. Zapukał do drzwi i głośno zawołał:
Mała świnko, uchyl drzwi
Pozwól wejść do środka mi!
Trzecia mała świnka wyjrzała przez okno, zobaczyła wilka i odpowiedziała:
Nie otworzę drzwi przed tobą,
Boś jest bardzo złą osobą!
Wilk bardzo się zdenerwował słysząc te słowa. Ryknął więc bardzo głośno:
Jak się nadmę i jak dmuchnę
To z twym domkiem będzie krucho!
Potem zaczął fukać i dmuchać. Dmuchał i fukał coraz mocniej. Ale choć się wytężał, nie mógł zdmuchnąć małego domku zbudowanego z cegieł. Wdrapał się więc na dach i wsadził głowę do komina.
- Wsadziłem już nos do środka – zagroził wilk.
- Proszę bardzo – odpowiedziała mała świnka.
- Teraz włożyłem już do środka uszy – odgrażał się wilk.
- Bardzo mi miło – drwiła trzecia mała świnka.
- Wepchnąłem też łapy – straszył wilk.
- Bardzo dobrze – spokojnie odpowiedziała trzecia mała świnka.
- Już cały wszedłem do środka – poinformował wilk. I zjechał komin do chatki!
Nieoczekiwanie wilk wydał z siebie straszne wycie, gdyż mała przebiegła świnka ustawiła na palenisku wielki kocioł z wrzątkiem!
Wielki zły wilk uciekł z powrotem przez komin, najszybciej jak tylko potrafił, gdyż w przeciwnym razie na pewno ugotował by się w kotle wrzącej wody.
I tak wielki zły wilk, uciekł gdzie pieprz rośnie, a trzecia mała świnka mieszkała sobie szczęśliwie w niewielkim przytulnym domku z cegły.
Gdy rodzic czyta na głos bajkę swojemu dziecku, to jest dla malucha mile spędzony czas. Czytać dzieciom bajki powinno się regularnie, dobrze jak rodzice wyrobią nawyk i będą urządzać częste sesje czytania, np. codzienne czytanie bajki dziecku przed zaśnięciem. 
Murzynek Bambo w Afryce mieszka,
Co daje wspólne czytanie?
I tak, pierwsza z nich zapakowała ulubione rzeczy, powiedziała mamie „do widzenia” i poszła. 
W bajkach są też złe moce, które dają się opanować za pomocą jakiejś większej i lepszej sile. Gdy dziecko widzi, że osoba dorosła: mama czy tata spokojnie czyta bajkę, to o czarownicy myśli sobie, skoro dorośli się nie boją, to może czarownica nie jest taka straszna. W bajkach nie tylko dobro zwycięża zło, często ten kto jest mały i słaby wygrywa z silnym i potężnym. A to budzi w dziecku nadzieję i napawa optymizmem. Zaczyna postrzegać ludzkie zachowania oraz ich konsekwencje. Dowiaduje się, jakie wartości są cenione, poprzez jednoznaczne pokazanie kogo i za co spotyka nagroda lub kara.
Dawno, dawno temu żyła mała dziewczynka, która była wesoła i miła, i wszyscy ją lubili. Jednak najbardziej kochała ją babcia. Podarowała kiedyś wnuczce czerwony kapturek. Dawno, dawno temu żyła mała dziewczynka, która była wesoła i miła, i wszyscy ją lubili. Jednak najbardziej kochała ją babcia. Podarowała kiedyś wnuczce czerwony kapturek. Dziewczynka tak go polubiła, że nie chciała nosić żadnej innej czapki. Od tego czasu wszyscy nazywali ją Czerwonym Kapturkiem. Pewnego dnia mama powiedziała do Czerwonego Kapturka: Babcia rozchorowała się i musi Leżeć w łóżku. Upiekłam dla niej ciasto i włożyłam do koszyka razem z sokiem malinowym. Zanieś jej to, proszę ale uważaj w lesie ! Idź prosto ścieżką i z nikim nie rozmawiaj.nie bój się, mamusiu, wszystko zrobię jak należy, zawołała uradowana dziewczynka. W lesie spotkała wilka. Dzień dobry, Czerwony Kapturku. A dokąd to tak wcześnie rano ?, zapytał uprzejmie. Dziewczynka nie wiedziała jak groźne są wilki i bez zastanowienia odpowiedziała: Idę do babci. Jest chora, więc niosę jej ciasto i sok. A gdzie mieszka twoja babcia ? spytał wilk. W głębi lasu, w domku pod trzema wielkimi dębami. Ach tak, rozumiem. Proszę, pozdrów ją ode mnie, powiedział wilk i już planował, jakby tu zjeść obie - dziewczynkę i jej babcię. Po chwili, jak gdyby nigdy nic, odezwał się: Czerwony Kapturku, widziałas, jakie piękne kwiaty rosną tu wokoło ? Babcia napewno by się ucieszyła z bukietu ! Rzeczywiście, masz rację, powiedziała dziewczynka. I chciaż obiecała mamie, ze pojdzie wprost do domku babci, zatrzymała się, by nazbierać kwiatków. Sprytny wilk w tym czasie popędził do domku babci. To ja, czerwony Kapturek !, zawołał cienkim głosem, gdy stanął przed drzwiami domku, Wejdź, moja droga !, odpowiedziała babcia. Wilk jednym susem wskoczył do środka i połknął babcię w całości. Potem nałożył na głowę jej nocny czepek i połozył się do łóżka. W tym czasie dziewczynka nazbierała dla babci tyle kwiatów, ze ledwo mogła utrzymać bukiet w rękach. Przypomniała sobie, że powinna iść jak najszybciej do babci, ruszyła więc w drogę. Weszła do chatki i już od drzwi wołała: Dzień dobry, babciu ! Kiedy nikt jej nie odpowiedział, rozsuneła zasłony na oknie i podeszła do łóżka. Ojej, babciu, jakie ty masz wielkie uszy ! zdziwiła się. Żeby cię lepiej słyszeć, odpowiedział wilk. Ojej, babciu, jakie ty masz wielkie oczy ! Żeby cię lepiej widzieć !, odparł wilk zerkając spoza okularów babci. Ojej babciu, dziewczynka nie przestawała się dziwić, jakie ty masz wielkie ręce ! Żebym mogła lepiej cię złapać ! Babciu !, zawołał przestraszony Czerwony Kapturek, a dlaczego masz taką wielką buzię ? Żebym mogła łatwiej cię zjeść !, wrzasnął wilk, wyskoczył z łóżka i połknął dziewczynkę. Zadowolony położył się z powrotem do łóżka i zasnął. Chrapał tak, że aż okiennice trzeszczały. Zbliżało się południe. Pan leśniczy wracał właśnie z porannego obchodu i postanowił odwiedzić babcię. A cóż to się w starej chatce dzieje ? Drzwi otwarte na oścież, ktoś chrapie jak smok. Zajrzę do środka, czy wszystko jest w porządku. Kiedy ujrzał w łóżku chrapiącego wilka, od razu się domyślił, co się zdarzyło i postanowił coś na to poradzić. Wyciągnął nóż i zaczął rozcinać brzuch wilka. Po chwili z brzucha wyskoczył Czerwony Kapturek. Ach jak tam było strasznie ! A jak ciemno! wołała przerażona. Zaraz za nią wyszła babcia, z trudem łapiąc oddech. Wszyscy troje postanowili ukarać wilka. Naznosili kamieni w włożyli mu je do brzucha. Wilk kiedy się obudził, chciał uciec. Jednak kamienie w brzuchu tak mu ciążyły, że padł martwy na ziemię. Wszyscy odetchnęli z ulgą. Babcia, leśniczy i Czerwony Kapturek usiedli razem przy stole, jedli placek i popijali sokiem malinowym. A dziewczynka obiecała: Następnym razem posłucham mamy i zrobię dokładnie tak, jak mi powie.
